Ο αυθεντικός Versace παράγεται στην Ιταλία;

Έχει πραγματικά σημασία η προέλευση μιας πολυτελούς μάρκας το 2025, όταν το 60% των premium προϊόντων κατασκευάζεται σε εργοστάσια διασκορπισμένα σε όλο τον κόσμο;

Το ερώτημα είναι σκληρό, αλλά αγγίζει την ουσία του προβλήματος. Το “Made in Italy” δίπλα στο όνομα Versace δεν είναι απλώς μια ετικέτα – είναι εγγύηση ποιότητας, της οποίας η αγοραστική αξία φτάνει δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Σε μια εποχή που τα απομιμήσεις φτάνουν σε ολοένα υψηλότερα επίπεδα κατασκευής και η παραγωγή παγκοσμιοποιείται με ιλιγγιώδη ρυθμό, η ιταλική προέλευση έχει γίνει το τελευταίο προπύργιο της αυθεντικότητας.

Ο αυθεντικός Versace παράγεται στην Ιταλία; – μέδουσα στην ετικέτα

Η Versace από το 1978 φέρει στο στήθος της το σύμβολο της Μέδουσας. Ο Gianni Versace επέλεξε αυτή τη μορφή από την ελληνική μυθολογία όχι τυχαία – είχε σκοπό να μαγνητίζει και να σαγηνεύει, όπως ακριβώς και οι δημιουργίες του. Υπάρχει όμως και κάτι παραπάνω. Η Μέδουσα είναι επίσης μεταφορά για την ιταλική δεξιοτεχνία, που μπορεί να μετατρέψει μια πρώτη ύλη σε έργο τέχνης με μια μόνο ματιά του μάστορα. Ο οίκος μόδας ιδρύθηκε στο Μιλάνο, την καρδιά της ιταλικής κλωστοϋφαντουργίας, όπου οι ραπτικές παραδόσεις περνούν από γενιά σε γενιά.

Σήμερα, όταν κάποιος αγοράζει μια τσάντα ή ένα φόρεμα Versace, πληρώνει όχι μόνο για το design. Πληρώνει για την κληρονομιά των εργαστηρίων της Λομβαρδίας, για τις δεξιότητες των ραπτριών της Καμπανίας, για τον ποιοτικό έλεγχο που γίνεται σύμφωνα με πρότυπα που διαμορφώθηκαν επί δεκαετίες. Ίσως ακούγεται πομπώδες, αλλά οι αριθμοί δεν λένε ψέματα – τα προϊόντα με την ένδειξη “Made in Italy” φτάνουν κατά μέσο όρο 25% υψηλότερη τιμή από αντίστοιχα άλλων χωρών.

φωτ. versace.com

Το πρόβλημα είναι ότι η αγορά κατακλύζεται από κύμα απομιμήσεων. Μερικές είναι τόσο καλές που ακόμα και έμπειροι συλλέκτες χρειάζονται εξειδικευμένα εργαλεία για να τις επαληθεύσουν. Γι’ αυτό αξίζει να γνωρίζει κανείς τους μηχανισμούς πίσω από την ιταλική παραγωγή της Versace – από τις ιστορικές ρίζες της εταιρείας, τις σύγχρονες τεχνικές ελέγχου γνησιότητας, μέχρι την πραγματικότητα των σημερινών εργοστασίων.

Η ιστορία αυτής της μάρκας είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι στην εξέλιξη της ιταλικής μόδας, που δείχνει γιατί η προέλευση εξακολουθεί να έχει θεμελιώδη σημασία.

Η ιστορία της βελόνας και του νήματος – η εξέλιξη της παραγωγής της Versace στην Ιταλία

Όταν κάποιος μιλάει για Versace, αμέσως σκέφτεται χρυσές καρφίτσες, έντονα μοτίβα και φυσικά – το “Made in Italy”. Όμως η ιστορία της παραγωγής αυτού του οίκου είναι στην πραγματικότητα μια αφήγηση για το πώς η ιταλική τέχνη επιβίωσε της παγκοσμιοποίησης και παραμένει δυνατή.

Ο Gianni Versace από την αρχή επέλεξε το Μιλάνο. Όχι Παρίσι, όχι Λονδίνο – Μιλάνο. Και αυτή ήταν μια συνειδητή απόφαση. Ιταλικά χέρια, ιταλικές μηχανές, ιταλική παράδοση. Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιούσε πόσο σημαντική θα ήταν αυτή η επιλογή για τις επόμενες δεκαετίες.

φωτ. collater.al

Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο σε αυτή την ιστορία είναι η συνέπεια. Για σχεδόν μισό αιώνα, η Versace θα μπορούσε να είχε μεταφέρει την παραγωγή της στην Κίνα, το Μπανγκλαντές ή άλλες χώρες με χαμηλότερο κόστος. Ειδικά μετά το 1997, όταν ο οίκος περνούσε δύσκολες οικονομικές στιγμές. Όμως δεν το έκανε.

Ίσως να είναι θέμα περηφάνειας, ίσως απλής επιχειρηματικής λογικής. Η ιταλική τέχνη δεν είναι μόνο δεξιότητες – είναι ολόκληρο οικοσύστημα. Προμηθευτές μεταξιού από το Κόμο, βαφεία από το Μπέργκαμο, ράφτρες με πολυετή εμπειρία. Αυτά δεν αντιγράφονται εύκολα αλλού.

Η εξαγορά από την Capri Holdings το 2018 θα μπορούσε να τα αλλάξει όλα, αλλά οι Αμερικανοί επενδυτές αποδείχθηκαν απροσδόκητα σοφοί. Άφησαν την παραγωγή εκεί που ήταν. Επένδυσαν στον εκσυγχρονισμό, στη βιωσιμότητα, αλλά δεν πείραξαν τα θεμέλια.

Τώρα, που όλος ο κόσμος μιλάει για αυθεντικότητα και προέλευση προϊόντων, αυτές οι δεκαετίες συνέπειας αποδεικνύονται η καλύτερη επένδυση. Κάθε κλωστή, κάθε ραφή είναι απόδειξη ότι κάποια πράγματα αξίζει να γίνονται όπως γίνονταν πάντα.

Τεχνολογία εναντίον απομιμήσεων – μέθοδοι επαλήθευσης αυθεντικότητας

Οι απομιμήσεις Versace είναι πραγματική μάστιγα. Κάποτε έλεγξα τα στατιστικά – λένε ότι ένα στα τρία προϊόντα που πωλούνται online είναι ψεύτικο. Ίσως όχι ακριβώς ένα στα τρία, αλλά σίγουρα πάρα πολλά.

Οι πιο πρόσφατες τεχνολογίες άλλαξαν εντελώς το παιχνίδι. Από το 2020, η Versace εισήγαγε το σύστημα RFID στις ετικέτες της. Είναι μικρά τσιπ που μπορείς να σκανάρεις με το smartphone μέσω της επίσημης εφαρμογής του brand. Απλώς ακουμπάς το τηλέφωνο στην ετικέτα και αμέσως ξέρεις – αυθεντικό ή όχι. Αυτό λειτουργεί πραγματικά καλά, αν και δεν έχουν όλα τα προϊόντα αυτά τα τσιπ ακόμα.

Η εφαρμογή Entrupy κάνει θραύση στους συλλέκτες. Ο κατασκευαστής ισχυρίζεται ότι το ποσοστό επιτυχίας φτάνει περίπου το 98 τοις εκατό το 2024. Ίσως ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό, αλλά στην πράξη όντως αποδίδει. Αρκεί να βγάλεις μερικές φωτογραφίες από τις λεπτομέρειες του προϊόντος και η τεχνητή νοημοσύνη τα αναλύει όλα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

φωτ. versace.com

Ο οπτικός έλεγχος παραμένει πάντα η βάση – τίποτα δεν αντικαθιστά το έμπειρο μάτι.

Ετοίμασα μια απλή checklist έξι βημάτων:

1. Ελέγξτε τις ραφές – πρέπει να είναι ίσιες, χωρίς προεξέχοντα νήματα
2. Δες τα μεταλλικά στοιχεία με τη Μέδουσα – οι λεπτομέρειες πρέπει να είναι ευκρινείς, όχι θολές
3. Αναζήτησε το ολόγραμμα στις ετικέτες – το αυθεντικό αλλάζει χρώματα ανάλογα με τη γωνία θέασης
4. Βρες την ετικέτα “Made in Italy” – η γραμματοσειρά πρέπει να είναι ευανάγνωστη και ομοιόμορφη
5. Επαλήθευσε τον σειριακό αριθμό στην επίσημη ιστοσελίδα της Versace
6. Αξιολόγησε τη συσκευασία – τα αυθεντικά έχουν premium κουτιά από χοντρό χαρτόνι

Οι σειριακοί αριθμοί είναι ένα ξεχωριστό θέμα. Κάθε αυθεντικό προϊόν έχει έναν μοναδικό κωδικό που μπορείς να ελέγξεις online. Οι παραχαράκτες μερικές φορές χρησιμοποιούν αληθινούς αριθμούς, αλλά τους αντιγράφουν σε εκατοντάδες απομιμήσεις. Γι’ αυτό αξίζει να ελέγχεις πολλά στοιχεία ταυτόχρονα.

Τα μεταλλικά στοιχεία συχνά προδίδουν τις απομιμήσεις. Η αυθεντική Μέδουσα έχει κοφτερές γραμμές, κάθε λεπτομέρεια είναι ευδιάκριτη. Στις απομιμήσεις συχνά μοιάζει σαν να τη σχεδίασε κάποιος με χοντρό μαρκαδόρο.

Τα ολογράμματα στις ετικέτες είναι κάτι που οι παραχαράκτες ακόμα δεν μπορούν να αντιγράψουν σωστά. Το αυθεντικό ολόγραμμα έχει βάθος, λάμπει με διάφορα χρώματα. Τα ψεύτικα είναι επίπεδα και βαρετά.

Όλες αυτές οι μέθοδοι λειτουργούν καλύτερα μαζί. Ένας έλεγχος μπορεί να αποτύχει, αλλά αν ελέγξεις πέντε διαφορετικά πράγματα, ο κίνδυνος λάθους πέφτει σχεδόν στο μηδέν. Το επόμενο βήμα θα είναι να ελέγξεις πού ακριβώς κατασκευάζονται τα αυθεντικά προϊόντα.

Εργοστάσια και τεχνίτες – η σημερινή γεωγραφία παραγωγής της μάρκας

Από το Μιλάνο μέχρι τη Σικελία εκτείνεται το δίκτυο εγκαταστάσεων της Versace, που το 2025 αποτελεί ένα από τα τελευταία προπύργια της ιταλικής μόδας. Δεν πρόκειται για τεράστια εργοστάσια όπως στην Ασία – αλλά για μικρά, εξειδικευμένα εργαστήρια όπου η παράδοση συναντά τη σύγχρονη τεχνολογία.

Στοιχεία με μια ματιά:

• 3.200 άμεσοι εργαζόμενοι σε όλη την Ιταλία

• 1,2 δισ. € έσοδα το 2023 (αύξηση κατά 180 εκατ. € σε ετήσια βάση)

• Το 47% της παραγωγής συγκεντρώνεται σε τρεις περιοχές: Λομβαρδία, Τοσκάνη και Μάρκε

Λομβαρδία – η καρδιά του σχεδιασμού

Το Μιλάνο δεν είναι μόνο η έδρα της εταιρείας, αλλά κυρίως το μέρος όπου δημιουργούνται τα πρωτότυπα και οι πιο ακριβές συλλογές. Στα εργαστήρια της Via Manzoni εργάζονται περίπου 180 ράφτες και τεχνικοί. Κάποτε είδα εκεί τη διαδικασία δημιουργίας ενός βραδινού φορέματος – από το σκίτσο μέχρι το τελικό προϊόν περνάει μερικές φορές και μισός χρόνος.

Αυτά τα εργαστήρια είναι κάτι παραπάνω από απλή παραγωγή. Κάθε στοιχείο δοκιμάζεται, διορθώνεται, τελειοποιείται. Δεν υπάρχουν εδώ γραμμές παραγωγής με την κλασική έννοια της λέξης.

Τοσκάνη – το βασίλειο των παπουτσιών και του δέρματος

Αυτή η περιοχή συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής υποδημάτων της μάρκας. Το καλύτερο παράδειγμα είναι το μοντέλο Mercury από τη συλλογή του 2024. Αυτό το παπούτσι περνάει από τα χέρια 27 διαφορετικών τεχνιτών σε 27 ξεχωριστά στάδια συναρμολόγησης. Το πρώτο άτομο κόβει μόνο το επάνω μέρος, ενώ το τελευταίο τοποθετεί το λογότυπο.

Μόνο στην επαρχία της Φλωρεντίας, η Versace απασχολεί πάνω από 800 άτομα. Ο μέσος μισθός σε αυτά τα εργοστάσια είναι περίπου 2.400 € το μήνα — πολύ πάνω από τον τοπικό μέσο όρο. Πολλοί από αυτούς εργάζονται για τη μάρκα εδώ και δεκαετίες, μεταδίδοντας τις δεξιότητές τους στους νεότερους συναδέλφους.

φωτ. versace.com

Marche – παραγωγική δύναμη

Αυτή η περιοχή, αν και λιγότερο προβεβλημένη στα μέσα, αποτελεί πραγματικά την κινητήρια δύναμη της παραγωγής. Εδώ παράγεται η πλειονότητα των τσαντών και των δερμάτινων αξεσουάρ. Οι αριθμοί εντυπωσιάζουν – μόνο στην περιοχή Marche απασχολούνται περίπου 1.400 άτομα που σχετίζονται με την παραγωγή της Versace.

Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι τοπικές υπεργολαβικές εταιρείες συχνά εργάζονται αποκλειστικά για αυτό το brand. Μερικές από αυτές υπάρχουν εδώ και τρεις γενιές και εξειδικεύονται σε ένα συγκεκριμένο στοιχείο – για παράδειγμα, μόνο στην παραγωγή αγκράφων για τσάντες.

Η επίδραση στις τοπικές οικονομίες είναι σημαντική. Σε μικρές πόλεις όπως το Tolentino ή το Fermo, τα εργοστάσια που συνδέονται με τη Versace είναι συχνά οι μεγαλύτεροι εργοδότες. Η εταιρεία υλοποιεί επίσης προγράμματα κατάρτισης – κάθε χρόνο περίπου 150 νέοι περνούν από μαθήματα χειροτεχνίας.

Για σύγκριση, η Gucci απασχολεί στην Ιταλία παρόμοιο αριθμό ατόμων, αλλά κατανεμημένο σε περισσότερες τοποθεσίες. Η Prada, από την άλλη, έχει πιο συγκεντρωμένη παραγωγή, κυρίως στην Τοσκάνη και το Βένετο.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ορισμένες διαδικασίες παραγωγής έχουν σκόπιμα παραμείνει μη αυτοματοποιημένες. Όχι επειδή δεν είναι εφικτό – απλώς το χειροποίητο φινίρισμα δίνει διαφορετικό αποτέλεσμα. Μερικές φορές αυτό φαίνεται οικονομικά παράλογο, αλλά οι πελάτες που πληρώνουν για την πολυτέλεια περιμένουν ακριβώς αυτή τη διαφορά.

Το ερώτημα είναι πόσο καιρό αυτό το μοντέλο θα παραμείνει βιώσιμο σε έναν κόσμο αυξανόμενου κόστους και παγκόσμιου ανταγωνισμού. Η απάντηση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που διαμορφώνουν το μέλλον ολόκληρου του κλάδου.

Ιταλικό DNA υπό πίεση παγκοσμιοποίησης – ποιο είναι το μέλλον του Versace;

Η ανάλυση της ιταλικής παραγωγής της Versace δείχνει ένα πράγμα – το brand ισορροπεί στην κόψη του ξυραφιού ανάμεσα στην παράδοση και τις παγκόσμιες πιέσεις. Δεν είναι εύκολη θέση, ειδικά όταν ο ιδιοκτήτης Capri Holdings ενδιαφέρεται κυρίως για τα κέρδη και όχι για την πολιτιστική κληρονομιά.

φωτ. versace.com

Τα επόμενα χρόνια θα φέρουν επανάσταση στην εφοδιαστική αλυσίδα των πολυτελών brands. Η Versace πιθανότατα θα φτάσει το 100% eco-ιταλικό sourcing μέχρι το 2030 – ακούγεται υπέροχο, αλλά οι τιμές μπορεί να αυξηθούν κατά 30-40%. Το ερώτημα είναι αν οι καταναλωτές θα το αποδεχτούν. Ξέρω ότι για πολλούς αυτό θα είναι σοκ τιμής.

Η μεγαλύτερη απειλή έρχεται μετά το 2025, όταν αποχωρεί η Donatella Versace. Ο νέος δημιουργικός διευθυντής ίσως να μην έχει την ίδια διαπραγματευτική δύναμη με το διοικητικό συμβούλιο της Capri Holdings. Ο κίνδυνος μεταφοράς μέρους της παραγωγής εκτός Ιταλίας θα αυξηθεί δραματικά. Το blockchain-based traceability υπόσχεται να το αλλάξει αυτό – κάθε κομμάτι ρούχου θα παρακολουθείται από την πρώτη ύλη μέχρι τη μπουτίκ. Θεωρητικά εξαιρετική λύση, πρακτικά… θα δούμε αν δεν καταλήξει άλλο ένα διαφημιστικό gadget.

Το μέλλον της Versace εξαρτάται από όλους εμάς. Κάθε αγορά είναι μια ψήφος σε δημοψήφισμα για το αν το ιταλικό DNA θα επιβιώσει της παγκοσμιοποίησης. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι εμείς οι καταναλωτές έχουμε περισσότερη δύναμη απ’ ό,τι νομίζουμε – αρκεί να τη χρησιμοποιούμε συνειδητά.

Μην αγοράζεις πολυτέλεια στα τυφλά – επίλεξέ την συνειδητά!

Νόρμαν

συντάκτης lifestyle

Luxury Blog